De schildpad wint een hardloopwedstrijd van de haas.
a. Kringgesprek naar aanleiding van een krantenartikel waarin een favoriete sportclub verliest van de underdog. Waarom zou die club verloren hebben, want logisch is het niet? Is je dat zelf wel eens overkomen?
b. Vertel het verhaal.
c. Wie kan er een voorbeeld bedenken van een situatie of een spel waarvan hij of zij echt helemaal zeker weet dat ie gaat winnen, dus waar hij of zij beter is dan alle anderen? De leerkracht kan er ook specifiek bij een of meerdere kinderen naar vragen.
d. De kinderen indelen in groepjes van drie of vier. Eén van het groepje bedenkt een spelletje waarvan hij of zij weet dat ie er erg goed in is. Het groepje speelt het spelletje. Laat maar zien wie de beste is! Wie wint? Dan bedenkt de volgende een spel waarmee hij of zij denkt te kunnen winnen.
e. Nabespreking. Ging het inderdaad op dat je beter was dan de anderen? Is het erg om daar van tevoren zeker van te zijn? En hoe was het om dan toch nog te verliezen?
- Kinderen zien dat volhouden en geloof in jezelf kan lonen.
- Kinderen leren dat respect voor de ander geen kwaad kan.
- Kinderen leren dat je anderen nooit moet onderschatten.
- Kinderen relativeren het (vermeende) succes van zichzelf en van de ander.
De haas moest altijd lachen wanneer hij de schildpad zag lopen, want het ging zo langzaam. "Ik begrijp niet waarom jij nooit naar iets onderweg gaat," zij hij pesterig. "Als jij eindelijk aankomt, is het altijd te laat en alles is al lang voorbij."
De schildpad lachte een beetje. "Vlug ben ik niet," zei hij, "maar toch durf ik te wedden, dat ik eerder aan de overkant van dit veld ben dan jij. Zullen we een wedstrijd houden? Dan kun je het zien."
"Goed!" riep de haas en meteen sprong hij er vandoor, zo snel als hij kon. De schildpad ging heel rustig op weg.
Nu was het die dag erg warm weer met een brandende zon, en de haas werd halverwege moe en slaperig. "Weet je wat," dacht hij. "Ik doe even een tukje onder die heg hier. Zelfs als die schildpad me onderwijl voorbij loopt, heb ik hem in een flits weer ingehaald." De haas ging in de schaduw liggen en sliep in.
De schildpad kroop gestaag voort onder de warme zon.
Pas na lange tijd werd de haas wakker. Het was veel later dan hij dacht en hij keek eens rond. Geen schildpad te bekennen. "Nou nou," mompelde hij, "waar zit dat vriendje? Wacht maar, ik zal hem eens wat laten zien."
Als een pijl uit een boog schoot hij weg, door het korte gras, door het koren, over sloten, langs braamstruiken, en bij de laatste bocht bleef hij even staan om te zien waar de eindstreep lag. Daar! En nog geen halve meter ervoor kroop de schildpad, langzaam maar zeker, stap voor stap, dichter en dichter naar het eindpunt.
Met een geweldige sprong stoof de haas erop af. Maar hij was te laat. Toen hij de lijn passeerde, was de schildpad hem juist voor geweest.
"Zie je nou wel," zei de schildpad.
Maar de haas had geen adem meer om te kunnen antwoorden.
