Ver voor de christelijke jaartelling kwam Oman door de export van koper en wierook reeds tot bloei. Vanaf de tiende eeuw groeide het land uit tot een belangrijke maritieme mogendheid. In 1506 legden de Portugezen het eerste Europese contact en kort daarna bezetten zij Oman. In 1650 werden zij verdreven, waardoor het sultanaat als eerste in de Arabische regio een onafhankelijke staat werd en dat ook sindsdien is gebleven. De VOC knoopte in de 17e eeuw betrekkingen aan met Oman dat een eeuw later Mombasa, Zanzibar en delen van India en Pakistan beheerste. Aan het einde van de 19e eeuw begon een periode van isolatie en verval. Export van ruwe olie in 1967 en een geweldloze paleiscoup in 1970 luidden een ommekeer in. Onder leiding van de tot een 250 jaar oude dynastie behorende Sultan Qaboos bin Said Al Said heeft Oman zich inmiddels ontwikkeld tot een welvarende moderne staat.

Het Sultanaat Oman is een monarchie en kent geen politieke partijen. De regering wordt gevormd door Sultan Qaboos Al Said, lokale stamhoofden en andere notabelen. De sultan regeert bij decreet en wordt bijgestaan door een raad van ministers en door het Parlement (Majlis Oman). De in 1996 aangenomen grondwet ('Basic Statute of the State') voorziet in de Majlis Oman (Oman Council). Deze bestaat uit de door de sultan benoemde Majlis Al Dawla (State Council, met 56 leden van wie acht vrouwen) en de rechtstreeks gekozen Majlis Al Shura (Consultative Council). Deze bestaat uit 83 gekozen vertegenwoordigers van de 59 Omaanse districten (Wilayats). Op 4 oktober 2003 kon iedere staatsburger van Oman 21 jaar en ouder zijn/haar stem uitbrengen op kandidaten voor de Majlis Al Shura. Ook Omanieten woonachtig in de andere GCC-staten konden voor het eerst in hun standplaats stemmen. In de Majlis Al Shura werden 81 mannen en twee vrouwen gekozen. De Majlis Oman heeft geen formele wetgevende macht en kan alleen ontwerpwetten over sociale en economische politiek bespreken en wijzigingen aanbevelen.
Gezien de bevoegdheden van de sultan (wetgeving, benoeming van ministers en de rechtelijke macht) is de Majlis Oman nog geen machtsfactor. De door de sultan benoemde ministers leggen geen verantwoording af aan het Parlement, maar aan het staatshoofd.

Oman is een van de meest stabiele landen in de regio. De politieke macht berust volledig bij de sultan, die regeert op basis van samenwerking met en consensus tussen de diverse stammen en hun vertegenwoordigers. Oman kende de afgelopen 30 jaar een periode van ongekende economische en sociale bloei. Er is weinig oppositie tegen de sultan. De binnenlandse politiek wordt vooral bepaald door economische factoren.

Oman is traditioneel een tolerant islamitisch land. Het familierecht is gebaseerd op de sharia. In tegenstelling tot andere islamitische landen is de positie van de vrouw in vele opzichten gewaarborgd. Zo kan een dochter erven, is de minimum leeftijd voor een huwelijk 18 jaar en kan niemand een vrouw tot een huwelijk dwingen. Een vrouw kan een geschil inzake een huwelijkskandidaat laten bepalen door de rechter. Eerwraak is niet toegestaan en wordt door de strafrechter behandeld; ook overspel is niet in het familierecht opgenomen. Iedere vrouw van 21 jaar en ouder heeft actief kiesrecht (Majlis Al Shura) en kan zich kandidaat stellen voor de Majlis Al Dawla wanneer zij 30 jaar is.
Het handelsrecht, het burgerlijk recht en strafrecht zijn voornamelijk gebaseerd op westerse (vooral Franse) wetgeving. In de in november 1996 afgekondigde 'Basic Statute of the State' zijn burgerrechten opgenomen, zoals vrijheid van meningsuiting, pers en vereniging, alsmede vrijwaring van fysieke of psychologische foltering. Discriminatie op basis van geslacht, leeftijd en godsdienst is verboden. Tevens wordt de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht gewaarborgd.
De wet verbiedt kritiek op de sultan en staat censuur toe. De grondwet voorziet niet in politieke partijen, rechtstreekse verkiezingen van de Majlis Al Dawla of het afleggen van verantwoording door de ministers aan het parlement.
De sultan is een warm pleitbezorger van een grotere rol voor vrouwen in de publieke en particuliere sector. In 1997 werden de eerste vrouwelijke staatssecretarissen benoemd, gevolgd in 1999 door de benoeming van de eerste vrouwelijke ambassadeur (Nederland). Inmiddels is ook in Washington een vrouwelijke ambassadeur benoemd. In 2004 werden de eerste vrouwelijke ministers benoemd (Hoger Onderwijs en Toerisme en Sociale Zaken).
Met uitzondering van het VN-Verdrag inzake de Rechten van het Kind is Oman geen partij bij belangrijke mensenrechtenverdragen. Het land beroept zich hierbij op de eigenheid van de nationale cultuur.

Een feestdag in Oman.

• Feestdagen Oman 2017

• Chinese kalender
• Weekend van de Klant
• Feestdagen China
• Feestdagen Duitsland
• Joodse feesten
• Feestdagen joden