Jaarlijks op de 8e dag van de 4e Chinese maanmaand (meestal in mei) wordt door de boeddhisten die de Chinese kalender volgen de geboorte van de Boeddha herdacht.
Volgens de legende vonden er aardbevingen en vele wonderen plaats op het moment dat de geboorte van de Boeddha naderde. Zijn moeder Maya, de koningin van een klein koninkrijk op de grens met Nepal, droomde dat Siddharta in de gedaante van een sneeuwwitte olifant haar baarmoeder binnenging. Deze droom en de natuurlijke voortekenen werden door 64 brahmanen geïnterpreteerd. Zij voorspelden de geboorte van een zoon die of een machtig vorst zou worden of, indien hij zich het lijden van de mens bewust word, een verlosser.
Indachtig de voorspelling dat de jonge prins geen machtig vorst zou worden als hij het leed van de mensheid zag, deed de vader van Siddharta zijn uiterste best om hem van de buitenwereld af te schermen. Hij bouwde een luxueus paleis waar de jongeling blootstond aan allerlei verlokkingen en waar zelfs het gebruik van woorden als dood en smart was verboden.
Toen Siddharta te kennen gaf dat hij de wereld wilde zien, nam de koning hem mee naar een nabijgelegen stad. Van tevoren had hij de straten laten vegen en met bloemen versieren. Alles wat een onaangename indruk kon maken, was verwijderd. Desondanks zag Siddharta een invalide oude man en hoe het lichaam van een dode word weggebracht om te worden gecremeerd. Het was een schok voor de jonge prins dat mensen ziek en oud worden om uiteindelijk te sterven.
Om de gedachten van zijn zoon af te leiden, arrangeerde de koning een huwelijk met een mooie prinses, die hem een zoon schonk. Uit de naam die Siddharta voor hun zoon koos Rahoela - dat 'boei' betekent - bleek dat de inspanningen van zijn vader vergeefs waren en dat Siddharta zich een gevangene in het paleis voelde. Toen Siddharta op een nacht niet kon slapen, zag hij dansmeisjes uitrusten na hun inspannende avondlijk werk. Hun gezichtjes, die er pas nog zo expressief hadden uitgezien, hadden alle levendigheid verloren.
Siddharta besloot afstand van de troon te doen en de wereld in te trekken. Hij knipte zijn haar af en veranderde zijn naam in Gautama. Gautama word een dolende asceet die de wereld wilde leren kennen. Zes jaar lang onderwierp hij zijn lichaam vruchteloos aan kastijdingen. Toen ging hij naar Bodh Gaya, waar een vijgenboom stond die de Boom der Wijsheid word genoemd. Hier besloot hij te mediteren, totdat hij gevonden had wat hij zocht. Terwijl Gautama mediteerde, probeerde de demon Mara hem in verzoeking te brengen (in de christelijke mythologie deed Satan hetzelfde bij de Heilige Antonius). Mara zond zijn mooie dochters om Gautama te verleiden, hij trok er zich echter niets van aan.
Daarna zond hij monsterlijke duivels, die echter evenmin de concentratie van Gautama konden verstoren. In een laatste wanhopige poging slingerde Mara een gloeiende discus naar hem, die dwars door bergen kon snijden. De discus veranderde boven het hoofd van Gautama in een baldakijn van bloemen.
Vijf weken lang was Gautama in meditatie verzonken. Zelfs een vervelstorm deerde hem niet. De slangenkoning Moechalinda beschermde hem met zijn massieve schild. Na de vijfde week bereikte Gautama de verlichting hij begreep de bron van alle lijden en zag in dat hij alle begeerte achter zich moest laten om het lijden uit te sluiten. Zo werd hij Boeddha, bevrijd van al het leed en van de cyclus van reïncarnatie.
Nu stond Boeddha voor de keus. Hij kon het Nirvana binnengaan, de ongestoorde toestand van het hoogste bewustzijn, en de wereld verlaten of van zijn persoonlijke verlossing afzien om zijn medemensen de weg te wijzen. Mara drong op het eerste aan, Brahma op het tweede. Boeddha gaf gehoor aan de stem van zijn schepper. Hij begon rond te trekken en zijn leer te verkondigen, stichtte een kloosterorde en legde de grondslag voor de boeddhistische periode van de lndiase cultuur. Na de dood van Boeddha werd de boeddhistische mythologie door de rivaliteit tussen zijn leerlingen verder ontwikkeld.
Een feestdag in China, Hongkong, Macau, Vietnam, Zuid-Korea.
Volgens de legende vonden er aardbevingen en vele wonderen plaats op het moment dat de geboorte van de Boeddha naderde. Zijn moeder Maya, de koningin van een klein koninkrijk op de grens met Nepal, droomde dat Siddharta in de gedaante van een sneeuwwitte olifant haar baarmoeder binnenging. Deze droom en de natuurlijke voortekenen werden door 64 brahmanen geïnterpreteerd. Zij voorspelden de geboorte van een zoon die of een machtig vorst zou worden of, indien hij zich het lijden van de mens bewust word, een verlosser.
Indachtig de voorspelling dat de jonge prins geen machtig vorst zou worden als hij het leed van de mensheid zag, deed de vader van Siddharta zijn uiterste best om hem van de buitenwereld af te schermen. Hij bouwde een luxueus paleis waar de jongeling blootstond aan allerlei verlokkingen en waar zelfs het gebruik van woorden als dood en smart was verboden.
Toen Siddharta te kennen gaf dat hij de wereld wilde zien, nam de koning hem mee naar een nabijgelegen stad. Van tevoren had hij de straten laten vegen en met bloemen versieren. Alles wat een onaangename indruk kon maken, was verwijderd. Desondanks zag Siddharta een invalide oude man en hoe het lichaam van een dode word weggebracht om te worden gecremeerd. Het was een schok voor de jonge prins dat mensen ziek en oud worden om uiteindelijk te sterven.
Om de gedachten van zijn zoon af te leiden, arrangeerde de koning een huwelijk met een mooie prinses, die hem een zoon schonk. Uit de naam die Siddharta voor hun zoon koos Rahoela - dat 'boei' betekent - bleek dat de inspanningen van zijn vader vergeefs waren en dat Siddharta zich een gevangene in het paleis voelde. Toen Siddharta op een nacht niet kon slapen, zag hij dansmeisjes uitrusten na hun inspannende avondlijk werk. Hun gezichtjes, die er pas nog zo expressief hadden uitgezien, hadden alle levendigheid verloren.
Siddharta besloot afstand van de troon te doen en de wereld in te trekken. Hij knipte zijn haar af en veranderde zijn naam in Gautama. Gautama word een dolende asceet die de wereld wilde leren kennen. Zes jaar lang onderwierp hij zijn lichaam vruchteloos aan kastijdingen. Toen ging hij naar Bodh Gaya, waar een vijgenboom stond die de Boom der Wijsheid word genoemd. Hier besloot hij te mediteren, totdat hij gevonden had wat hij zocht. Terwijl Gautama mediteerde, probeerde de demon Mara hem in verzoeking te brengen (in de christelijke mythologie deed Satan hetzelfde bij de Heilige Antonius). Mara zond zijn mooie dochters om Gautama te verleiden, hij trok er zich echter niets van aan.
Daarna zond hij monsterlijke duivels, die echter evenmin de concentratie van Gautama konden verstoren. In een laatste wanhopige poging slingerde Mara een gloeiende discus naar hem, die dwars door bergen kon snijden. De discus veranderde boven het hoofd van Gautama in een baldakijn van bloemen.
Vijf weken lang was Gautama in meditatie verzonken. Zelfs een vervelstorm deerde hem niet. De slangenkoning Moechalinda beschermde hem met zijn massieve schild. Na de vijfde week bereikte Gautama de verlichting hij begreep de bron van alle lijden en zag in dat hij alle begeerte achter zich moest laten om het lijden uit te sluiten. Zo werd hij Boeddha, bevrijd van al het leed en van de cyclus van reïncarnatie.
Nu stond Boeddha voor de keus. Hij kon het Nirvana binnengaan, de ongestoorde toestand van het hoogste bewustzijn, en de wereld verlaten of van zijn persoonlijke verlossing afzien om zijn medemensen de weg te wijzen. Mara drong op het eerste aan, Brahma op het tweede. Boeddha gaf gehoor aan de stem van zijn schepper. Hij begon rond te trekken en zijn leer te verkondigen, stichtte een kloosterorde en legde de grondslag voor de boeddhistische periode van de lndiase cultuur. Na de dood van Boeddha werd de boeddhistische mythologie door de rivaliteit tussen zijn leerlingen verder ontwikkeld.
Een feestdag in China, Hongkong, Macau, Vietnam, Zuid-Korea.
Zie ook
Actueel
- Dankdag voor Gewas en Arbeid
- Dag van de Groene Mars
- Divali
- Sint Maarten
- Biddag voor Gewas en Arbeid 2025
- Eerste zondag van de Advent
Komende feesten